Dzikie góry

Rwie

nieujarzmiony strumień

odwieczną ryczy trwogą.

Stalowymi nitkami

swych pienistych wód

tnie czarną skałę.

Rozgorzały

w kłębiącym się żywiole

toczy w dól rozpasane piekło.

Zapada noc.

Góry nigdy nie śpią

szepczą

mruczą

łkają

życiem dzikim tętnią.

Żegnaj

Spacerowaliśmy razem na scieżce

pokrytej

mchów i traw milczeniem.

Nie patrzyłeś mi w oczy

ja nie patrzyłam w twoje.

Rozmawialiśmy o pogodzie

o niczym i o wszystkim

aby myśli nasze ukryć.

Kwiaty polne mi ofiarowałeś

aby twoje odejście ukoić

...zostawiłeś mnie samą

w niej zakochany

Włóczędzy

Sędziwy kosmyk i wiatr

apaszka wariacka na szyi

w głowie

 cudów ogrom

w sercu

zauroczenie.

Bez waliz

 z pustką w kieszeni

gnają za życia obłędem.

Za nimi nicość

blask na horyzoncie

wokół

wszechświat promienny.

Oda do kiełbasy

Kaszanka!

Pasztetowa!!

Szynka wędzona!!!

Oto poezja podniebienia!!!!

Ta cała polska wędlina

mój daleki dom rodzinny

mi przypomina

ojców i braci na myśl przywołuje

...o, minione dzieje

jak ja was nadal miłuję!

Kiedy z wizytą się kiedyś wybierzesz

przywieź te delicje

z pewnością mnie urzeczesz

...a kiedy polską strawą się uraczymy

niemieckim piwem, winem włoskim

uszlachetnimy

może w końcu

nostalgie mego serca

ukoimy.

Z wielkim więc utęsknieniem Cię oczekuję

a z wdzięczności

ravioli i spaghetti ugotuję.